शब्दालय

 यात्रामा क्याबिनको सुताई  मध्यरात । बाजुराबाट धनगढी गुडेको बस अहिले दिपायलभन्दा अलि अघि वनैवनतिर लाग्यो । यात्रु सब मस्त निन्द्रामा छन् । उनीहरू आ-आफ्नो सिटमा मस्त छन् । म भने क्याबिनको भुँइमा लमतन्न छु । सामान्यतया क्याबिन चालक/सहचालक बस्ने ठाउँ हो तर यहाँ फरक छ । क्याबिनमा दुई चालकसहित हामी दस जना अटिनअटी अटेका छौँ । एक चालक राति चलाउन निद्रा पुर्याउँदैछन् । अहिले चलाइराखेका चालकको सिट पछाडी म छु । दाजु मेरो समेत सिट ओगटेर बल्लबल्ल निद्रालाई आराम दिन सफल छन् । दाजुकै तल, भुइँमा म छु ।  भुइँ तातो तातो छ । फोहोर कति छ छ । अध्यारोले छोपेको छ । देखिँदैन ‌। तातेको इन्जिन र जुत्ता गन्हाएर उग्र छ । ऐया ! केले हो, बिजिरहेछ ! हेर्नुस्, यस्तोमा म छु ! आफ्नै जुत्ताको सिरानी छ । पानी परिराखेको वातावरणसँग बेजोड कुदिराखेको बसको घर्षणले चिसो हावा फाल्छ, बेलाबेला । त्यसले सायद सबैभन्दा सुरुमा मैलाई छुन्छ । घरिघरि यति सानो ठाउँमा निसास्सिन्छु झै लाग्छ । यो यति सानो ठाउँ छ, जसमा खुट्टालाई तन्काउँन मात्र मिल्छ, घुमाउँन मिल्दैन । तर झट्ट हेर्दा यो खुला आकाशको सुताईझैँ लाग्छ । म सुतेको भन...

 एक डायरी : अविराम लेखनयात्रा प्यारी संवेदना  !   मलाई थाह छ , म लेख्न सक्छु । केही लेख्दा खुसी हुन्छु । तर जहिल्यै लेख्न सक्ने अवस्था हुँदैन । त्यो मेरो मनस्थितिमा भर पर्छ ।   आजभोलि मेरो मनस्थितिमा खलबल छ । ममा राम्रोभन्दा नराम्रो बढी छ । मलाई भन्दा पनि मेरो मनलाई भनौँ कि संवेदना ? वास्तविक म र मेरो मनस्थिति भिन्न हुन् ।   मबाट एकाग्रता घट्दै छ । यसले गर्दा मेरो सिर्जनात्मकतामा पनि कमी आएको छ । एउटै काम डुबेर गर्दा कम आनन्द आउँदैन । तर यस्तो आनन्द कम लिन पाएको छु ।   मन चञ्चल भइरहन्छ । चलिरहन्छ । प्रायः विचार आइरहन्छन् , मष्तिष्कमा । विचार थोरै मात्र चाहिने आउँछन् , धेरै विगत र भविष्यमा बग्छु । विगतका दुर्घटना र भविष्यको अनिश्चितताबारे विचार बढि छन् । ज्यादातर समय अधिक विचार मै जान्छ । जस्तो ; खाना खाइरहँदा , भाँडा माझिरहँदा , बाटोमा हिँडिरहँदा या अरु फुर्सदको कुनै पनि क्षण । यो बुद्धिमानको व्यक्तित्व हो भन्ने पनि सुनेको छु । यो कति साँचो हो , संवेदना ?   म त जान्दिनँ !   यद्यपी एकचित्त रहन हरक्षण प्रयासरत रहन्छु । मन र श...