कविता - म के गरुँ ?

 

कविता - म के गरुँ ?

-       -  भुवन खत्री

 

म उभिएको

उमरेरको यो धरातलमा

कति धेरै

प्रेमिल नदि बगेका

म खेलिराखेको

अटल यस पृथ्वीतलमा

कति धेरै

अधैर्य, अशान्ति,  अराजक र अति

म हिडिराखेको

कालखण्डको समयपथमा

कति नौला

सोँचका पालुवा

म चढिराखेको

जीवनको उचाईमा

कति अग्ला

र अफ्ठेरा पहाडहरु

म बाँचिराखेको 

मेरो वर्तमानमा

कति थोरै

आशा र धेरै निराशा

म बसिराखेको

उमेरको यो काखमा

कति निन्द्रा

कति सपना

कति चाहना

म पढिराखेको

आफ्नै जीवनमा

कति धेरै

अष्पस्टता

कति धेरै

अबोध्य लेखन

र कति धेरै

त्रुटि

 

यो उमेरमा

के थोरै आशा

र धेरै निराशा

जायज हो !?

 

…म के गरुँ ?



 

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

यतिखेर मेरो गाउँमा

Image
  यतिखेर मेरो गाउँमा  - भुवन अथर  यतिखेर मेरो गाउँमा बसन्ती आएकी होलिन्। गाउँ वरिपरि पहाडसँग समानान्तर भएर रङ्गीन गुराँसे रेखाहरू कुनै सुन्दर स्त्रीका  गलामा अर्पित मालाजस्तै  बसेका होलान् लहरै। खेतहरूमा, आँगनहरूमा, वनहरूमा, गाउँलेका मनहरूमा फूल्दै होलिन् मोहिनी गुराँस। डाँडाहरूलाई वरिपरि राखेर, गाउँलाई बीचमा पारेर, परपरसम्म लगातार  सुनाइरहेकी होलिन् कोहिलीले देउडा गीत। गुञ्जन थाले होलान् गोठालाहरूका मन जोड्ने जीवन बोल्ने  वासन्ती भाकाहरू, वनका लम्बेतान सुसेलीहरू । गोधुँली साँझतिर  टाढा टाढाका बटुवाहरु देउरालीमा बसेर सुस्केराका बिसौनीहरुमा जीवनका सारा बिरह बिसाउँदै होलान् गरिबी, अशिक्षा र अभावले सेकिएको गाउँको ढाडमा वरपिपलले आफ्नो छहारी छर्दै शीतलता संचार गर्दै होलान्। पानी पर्नुअघिको हतास बतास गाउँका कुनाकुना, रुखका पातपात, अन्नका दानादानामा दगुर्दै होला पानी परेपछिको मौन हावा सबैमा शान्ति भर्न जाँदो हो । रुखका काण्ड-काण्ड र पात-पातमा पोतिँदै होला जीवनको हरियो रङ्ग, रुखका कापामा बन्दै होलान् ओतिने घर। पहाडका भित्ताभित्रबाट फुट्दै होलान् पानीका मु...
Read more

एक यात्रा-डायरी : मेरो तेस्रो गाउँगमन

Image
  एक यात्रा - डायरी : मेरो तेस्रो गाउँगमन - भुवन खत्री , बाजुरा ।। एउटा सानो कोठा । गोबर - माटो पोतिएको भित्ता छ । एउटा नाम मात्रको खाट छ , बस् यत्ति छ । अँ , कोठाको एक भित्तोमा झुन्ड्याइएका छन् - एउटा फाटेको कोट र त्यसमाथि ठाउँठाउँ च्यातिएको तर सिलाइएर मिलाइएको झोला ।   खाटमा एक बृद्ध छन् , ७५ नाघेका । २० ननाघेको युवा सुतिराखेका बृद्धको छेउमा जागै छ । छेऊका सायद उसका हजुरबा हुन् । रातको एक बज्नै लागेको छ । सारा रात्रिजगत सुतेको छ । चरोमुसो बोलेको छैन । यति राति यो युवक ल्यापटप अगाडी घुरेर बसेको किन छ ? केहि अनुमान लगाउन सक्नुहुन्छ ? ऊ यस्तो देखिन्छ ; मानौँ ,   एउटा नसकी नहुने जरुरीको काम सक्नुछ ।   घरिघरि झ्यालबाट बाहिर हेर्छ । सायद बेलाबेला उसलाई गर्मीले गाँज्छ । घरि पल्टिन्छ , घरि घोप्टिन्छ । घरि खुसी भएजस्तो , घरि दुखी जस्तो । तर ल्यापटप छोडेको छैन ।   अलि नजिक जाऊँ उसको !   अहो ! के लेख्दैछ त ! कत्रो लामो , बाफरे बाफ !   तैपनि म पढेरै सुनाइदिन्छु तपाईहरुलाई । सुन्नुस् ल ?   ………………………………………………………………………………………………...
Read more

एक डायरी : अविराम लेखनयात्रा

Image
 एक डायरी : अविराम लेखनयात्रा प्यारी संवेदना  !   मलाई थाह छ , म लेख्न सक्छु । केही लेख्दा खुसी हुन्छु । तर जहिल्यै लेख्न सक्ने अवस्था हुँदैन । त्यो मेरो मनस्थितिमा भर पर्छ ।   आजभोलि मेरो मनस्थितिमा खलबल छ । ममा राम्रोभन्दा नराम्रो बढी छ । मलाई भन्दा पनि मेरो मनलाई भनौँ कि संवेदना ? वास्तविक म र मेरो मनस्थिति भिन्न हुन् ।   मबाट एकाग्रता घट्दै छ । यसले गर्दा मेरो सिर्जनात्मकतामा पनि कमी आएको छ । एउटै काम डुबेर गर्दा कम आनन्द आउँदैन । तर यस्तो आनन्द कम लिन पाएको छु ।   मन चञ्चल भइरहन्छ । चलिरहन्छ । प्रायः विचार आइरहन्छन् , मष्तिष्कमा । विचार थोरै मात्र चाहिने आउँछन् , धेरै विगत र भविष्यमा बग्छु । विगतका दुर्घटना र भविष्यको अनिश्चितताबारे विचार बढि छन् । ज्यादातर समय अधिक विचार मै जान्छ । जस्तो ; खाना खाइरहँदा , भाँडा माझिरहँदा , बाटोमा हिँडिरहँदा या अरु फुर्सदको कुनै पनि क्षण । यो बुद्धिमानको व्यक्तित्व हो भन्ने पनि सुनेको छु । यो कति साँचो हो , संवेदना ?   म त जान्दिनँ !   यद्यपी एकचित्त रहन हरक्षण प्रयासरत रहन्छु । मन र श...
Read more